نـــداند ذات پـــروردگــار که فــردا چه بازی کنــد روزگــار.
امشــب این زنـــدان عجــب حــال و هـــوایی دارد
گــپ زدن با در ودیــوار صفــایی دارد
همــه رفتـــن از این زنـــدان
ولــی(غصــه)نرفـــت
باز این دوســـت قــدیمی چه وفـــایی دارد
یه روز مــامــانم نفــرینم کرد گفت؛
اهـــی درد بی درمـــون بگــیری
نفـــرینش منو گرفـــت
((دلــم اسیـــر تــو شــد))
در عمـــق احســـاس من اســـت
که در وجــودت حـــانه ای داشتـــه باشم
حتی به مســـاحت یـــک بـــاد.

|